"Als ik me goed voel, speel ik goed", zegt Dave, wat zijn muzikale aard in één zin lijkt vast te leggen. Daves stem spreekt via de telefoon vanuit zijn huis in het Verenigd Koninkrijk en klinkt verrassend jong en helder. Hij is levendig, enthousiast en geestig om mee te praten... en nieuwsgierig naar de wereld van nu.

Geduldig en oprecht beantwoordt hij mijn vragen, hoewel hij de meeste al vele malen eerder moet hebben gehoord. Hij staat te popelen om te praten over zijn nieuwe plaat genaamd The Aschere Project: Two Worlds en zijn passie voor spiritualiteit. Zijn enthousiasme is aanstekelijk, maar eerst duiken we in de begindagen van de rock- en popmuziek, waar hij een heel belangrijk onderdeel van werd.

De Britse invasie
In 1964 veranderde de wereld snel. Er was een Koude Oorlog, de Cubaanse rakettencrisis veroorzaakte bijna een derde wereldoorlog, een 45 km lange muur verdeelde Berlijn en Kennedy was net vermoord. Toen, te midden van dit alles, ontstond een snel bewegende, rebelse generatie die de wereld van de popcultuur voor altijd zou veranderen.

Aan het begin van de jaren 1960 nam de Britse popcultuur een hoge vlucht. Geïnspireerd door Amerikaanse rhythm 'n' blues-iconen als Chuck Berry, Little Richard en Elvis, werd de British Invasion geleid door de vier 'groten' The Beatles, The Rolling Stones, The Who en vervolgens The Kinks. Als oprichter, leadgitarist en af en toe songwriter van The Kinks werd Dave Davies een centraal onderdeel van deze Invasion. Hoe was het voor een gevoelige 17-jarige Noord-Londenaar uit de arbeidersklasse om in dit soort sterrendom te worden geslingerd toen The Kinks in 1964 hun grote doorbraak beleefden met de eerste van een reeks hitsingles, de pre-heavy-metal rocker You Really Got Me?

"Een contrast! Dat was het ook. Maar er was een voordeel. In een band zitten, het was als een verlengstuk van de familie", legt Dave uit.

Toch, toen hem werd gevraagd naar de hoogte- en dieptepunten van zijn carrière met The Kinks gedurende meer dan drie decennia, was het niet altijd puur geluk om in zo'n band te zitten, en de bijna levenslange vete van de broers is nu legendarisch.

Ups en downs
"Ik heb het gevoel dat ik geluk heb gehad. Er waren verbazingwekkende hoogtepunten - en zeer zeker dieptepunten. Ook persoonlijk, in de relatie tussen Ray en mij. We zijn aan het begin van de jaren 1960 aan de top begonnen. Er was in die tijd een explosie van creativiteit met veel fantastische bands. Tegen het einde van de jaren 60 gingen we een beetje naar beneden en werden we verboden in de Verenigde Staten. Dan weer een opbouw, een comeback eind jaren 70, en in de jaren 80 pakten we groots uit in de VS met platen als Low Budget, Give the People What They Want, State of Confusion en Word of Mouth."

 "Toen besloot Ray in 1996 dat hij wat solomateriaal wilde uitproberen. Dus besloten Ray en ik om te pauzeren - ik wilde dat niet in de weg staan", zegt Dave, die de periode samenvat die tot nu toe het einde van The Kinks bleek te zijn, hoewel ze nooit formeel uit elkaar zijn gegaan als band.

Ray en Dave Davies – observatie vs. gevoel
Van Ray en Dave is bekend dat ze een gecompliceerde, maar zeer creatief productieve relatie hebben gehad. Ik suggereer dat zijn eigen liedjes een iets sterkere kwetsbaarheid en gevoeligheid hebben dan de meeste van de vele liedjes van zijn broer. Hoewel Dave lovend spreekt over Ray's unieke songwriting- en uitvoeringstalenten, is hij het daar niet mee oneens en onthult hij een beetje van het geheim achter hun succes:

"Ray's liedjes zijn erg observerend. Hij heeft een probleem met het uiten van zijn gevoelens. Hij voelt zich ongemakkelijk bij gevoelens. Terwijl mijn eigen liedjes over innerlijke gevoelens gaan. Dat is een deel van het probleem met mij en Ray. Zijn zangstijl is een ambacht, hij heeft te maken met externe elementen, de mijne hangt volledig af van hoe ik me van binnen voel. Dus als deze dingen elkaar ontmoetten en we samenwerkten, gebeurde er soms magie."

"Ray begon al vroeg aan zijn [songwriting, ed.] vak te werken. Een methode. De mijne waren gevoelens, waarvan ik denk dat het iets is dat ik van mijn moeder heb. Zoals de interesse in spiritualiteit, astrologie en de psyche", vervolgt Dave.

De reis
De reis naar het onbekende, de zoektocht naar iets anders, werd altijd aangemoedigd in het ouderlijk huis van de Davies, wat volgens Dave een deel van de verklaring is waarom de broers zo creatief werden.

"Als kind had ik geluk. Ik was altijd al geïnteresseerd in ongewone dingen – en we werden aangemoedigd om dat ook te zijn. Zoals gitaar leren spelen - mijn moeder leende me een paar pond. Ik hield als kind niet van school en ik had een probleem met autoriteit. Ik denk dat ik meer heb geleerd van mijn moeder en zussen - mijn familie was een matriarchaat. Dus ik voelde me altijd op mijn gemak bij vrouwen, praatte met ze, pikte ze op", lacht Dave. "Ik was ook geïnteresseerd in schilderen. Maar ik ontdekte dat de leraar helemaal niets van schilderen wist", legt Dave uit. Dit soort vierkante waarheid was niet zijn ding.

Wie zal zeggen....de verbeelding zou wel eens belangrijker kunnen zijn dan de 'echte' wereld. Misschien is 2 + 2 soms gelijk aan 5? Misschien is dit de reden waarom de creatieve, ruimdenkende wereld van spiritualiteit en muziek beter bij hem paste.

Het incident met het scheermesje
Laten we dus teruggaan in de muziekgeschiedenis naar die cruciale dag waarop het allemaal begon en You Really Got Me zijn vorm vond in 1964. Ray had het geschreven als een bluesy, langzamer deuntje, maar Dave was niet tevreden met het geluid dat uit de kleine versterker kwam, wat meer een 'soort radio zonder radio' was, aldus Dave.

De 17-jarige was net begonnen met scheren, dus nam hij een van de scherpe scheermesjes, stak het in de luidsprekerconus en sneed het door, waarbij hij het materiaal/de conus intact liet, maar met krassen en gaten. En zo ontstond het vervormde, 'lelijke' gitaargeluid op You Really Got Me . Natuurlijk is dit nummer een van de bekendste singles van The Kinks, maar wat waren de mooiste momenten uit zijn carrière naast de voor de hand liggende?

"God, dat is een moeilijke. Maar het midden tot eind van de jaren 70 was goed", zegt Dave. Ik suggereer dat zijn werk op het album Schoolboys in Disgrace uit 1975 ondergewaardeerd is en dat hij geïnspireerd klinkt.

"Je hebt helemaal gelijk. Dat was een periode waarin ik me goed voelde – ik was toen ook bezig met produceren en engineeren. Ik voelde me geïnspireerd. En als ik me goed voel, speel ik goed. En Ray en ik, we waren een goed geschikt team met Rays schrijfkunsten en mijn schrijven en spelen vanuit het hart."

Wat zijn zijn persoonlijke favoriete nummers van Kinks en Dave Davies aller tijden?

"Oh, er zijn er zoveel. Shangri-La is er een van, en Dead End Street en Waterloo Sunset. Van mijn eigen nummers heb ik altijd van Visionary Dreamer gehouden " [van Davies' eerste soloalbum, ed.]. In 1967 had Dave ook een grote Kinks-hit met Death of a Clown.

Nieuw album en dvd
Tijdens deze solocarrière is Dave steeds meer bezig met spirituele zaken. Op 63-jarige leeftijd, na een beroerte in 2004, is hij nu terug en brengt hij een nieuw album uit, een co-work met zijn zoon Russ Davies (van de band Cinnamon Chasers), genaamd The Aschere Project: Twee werelden.

"Het is eigenlijk een liefdesverhaal", legt Dave uit. "Een sciencefiction-achtig liefdesverhaal over twee zielen, over het multidimensionale bestaan tussen een man en een vrouw, en over toegang krijgen tot spiritualiteit en een dieper begrip van de mensheid. Het breken van de codes. Twee zielen die zich tot elkaar aangetrokken voelen in de melkweg. Het verhaal is geworteld in oude mythen uit Perzië en Oost-India en vervolgens hebben hij en zijn zoon er 'iets nieuws' in gestopt", zoals Dave het uitdrukt.

De muziek is sferisch en dromerig, maar toch zeer melodieus. En de cd wordt geleverd met een boekje van 8 pagina's waarin het verhaal samen met de muziek wordt verteld. Dave houdt tegenwoordig erg van soundtracks die de innerlijke wereld weerspiegelen en heeft hoge verwachtingen van dit project, dat hij in de toekomst wil omzetten in een musical en uiteindelijk een film. Hij heeft onlangs ook de dvd Mystical Journey, uitgebracht, een documentaire over zijn leven met muziek en spiritualiteit.

Het begin van een nieuwe wereld
We naderen het einde van het interview. Dave klinkt fris en is nog vrij optimistisch als het gaat om de toekomst:

"We zien nog maar het begin van een nieuw begrip en communicatie. Denk maar aan het internet. Nu kan ik met gelijkgestemden praten wanneer ik maar wil. Het is nu fascinerend; er zijn zoveel informatiebronnen. Het is nu anders... we maken deel uit van de verandering die gaande is."

"Spiritualiteit en spirituele zaken kruisen alles. Een nummer als She Loves You – de basis is spiritueel", zegt Dave, die niet bang is voor wat de toekomst in petto heeft.

"Waar ik bang voor ben, is fanatisme. Ik geloof niet in de dag des oordeels. Het is gewoon een excuus. Als het toch eindigt, waarom zou je dan überhaupt iets doen? Aan de andere kant, als we bang zijn, is dat waar we echt leren en ons ontwikkelen", zegt Dave, die spiritualiteit definieert als een energie achter alle dingen, gedachten en geesten. Een krachtige, niet-visuele binnenwereld, concludeert Dave aan de telefoon.

Waarschijnlijk dezelfde wereld die heeft bijgedragen aan het creëren van de rockgeschiedenis van de moderne wereld waar hij deel van uitmaakte tijdens de Britse invasie, Swinging London en The Summer of Love. Dankzij Dave en The Kinks is het een lange reis geweest. Living on a Thin Line on a Sunny Afternoon.

Lees meer over www.davedavies.com en www.kindakinks.net.

- Rune H. Jensen, rhj@dali.dk.