Deel I: Ik ben Peter Morén tot ik sterf
"Mijn soloalbums zijn mijn kans om te spelen met ideeën/geluiden/liedjes en het laatste woord te hebben in alles; Ik ben mijn eigen baas. Ik wil ruimdenkend zijn in elk aspect, van lyrische onderwerpen tot muziekstijlen; alles kan als het buikgevoel goed is", legt Peter uit bij een cappuccino in een café in Stockholm.

Een pop-songwriter
"Aangezien Peter Bjorn And John een zeer democratisch drietal is, heb ik die uitlaatklep en vrijheid nodig om te beslissen en mezelf te uiten. Maar hoe dan ook, het is niet als een gek onbeluisterbaar project van vrije dingen. Ik ben een pop-songwriter en dat is wat ik met beide projecten wil doen.

Het kan in de toekomst veranderen, maar nu ben ik in ieder geval bezig met op liedjes gebaseerde muziek, melodieus met interessante arrangementen. Ik bedoel, popmuziek kan veel dingen zijn, van folk-pop tot techno! Het is ook geen luchtig zijproject; het is iets wat ik heel serieus neem en in de toekomst hoop verder te ontwikkelen.

Het is waar dat de band mijn manier is om eten op tafel te brengen, maar het solo-gebeuren is artistiek net zo belangrijk (zo niet soms belangrijker). Een band is ook altijd een band, maar Peter Morén zal ik zijn tot ik sterf, dus daar kan ik niet vanaf komen of uit elkaar gaan met mezelf", mijmert Peter.

Het nieuwe album
Blijkt dit op je laatste album?

"Het laatste album is mijn meest ontwikkelde album tot nu toe, vooral qua productie. Het is wat meer gepolijst en maakt gebruik van heel wat verschillende muzikanten, technici en studio's, vergeleken met bijvoorbeeld het eerste album dat grotendeels in eigen huis is opgenomen.

Het is ook het meest eclectische wat ik heb gedaan. Het is opgenomen over een lange periode en bevat de invloeden die ik had op I spåren av tåren van oude soul, folk en rock-'n-roll, maar ook de folk-jazzy-vibe van The Last Tycoon en de indie-power-pop roots die duidelijk aanwezig zijn in Peter Bjorn And John."

"Dus het is misschien het beste van alles wat Peter is. Tekstueel is het mijn meest negatieve, politieke en zelfkritische tot nu toe, maar er staan ook een aantal positieve liefdesliedjes op. We begonnen meestal met live takes, ik (op bas), een drummer en een toetsenist, voegden vervolgens overdubs toe en bouwden en veranderden dingen op basis van die basis."

Zijn eigen favorieten
Als je een paar nummers zou moeten uitlichten, welke zouden dat dan zijn?

"Twee favoriete nummers die ik heb van het laatste album zijn de opener Erik M. Nilson en de zonovergoten langdradige pop van Capri, Cannes en Brighton. Erik M. Nilson is een eerbetoon aan een Zweedse documentairemaker die ik erg leuk vind, maar het gaat ook over gewoon lui zijn en geen zin hebben om veel te doen. Ik denk dat het een van mijn favoriete melodieën/composities is die ik ooit heb gedaan! Het voelt als een klassieker! Ik hou van de manier waarop het klinkt", legt hij uit vanuit een winters getroffen Stockholm.

"Natuurlijk flirt het met het dromerige, licht psychedelische geluid van de vroege Bowie, The Zombies en John Lennon, maar HEY, je zou ergere invloeden kunnen hebben! Capri, Cannes & Brighton is geschreven tijdens mijn huwelijksreis in Italië en gaat over melancholie als een gewenste toestand en hoe schoonheid veel rot kan verbergen; niets eendimensionaal eigenlijk!

We wilden een zomers gevoel, maar een zomer op de rand van een wazige herfst en gebruikten een bed van gitaren en harmonieën over swingende folky drums en als kers op de taart, harp, fluit en veel citer en gitaar via tape-delay effecten om een wazig en dromerig gevoel te krijgen! Ik vind het heerlijk! Het is vrolijk verdrietig zoals het Tim Buckley-album! Alle beste popsongs moeten beide kanten van die medaille hebben, niets one-dimensional, zoals ik al zei!"

Metapop
De video voor het nummer Odyssén van je album Pyramiden uit 2012 is beschikbaar in dit interview. Kun je ons iets vertellen over het proces, van het schrijven van het nummer tot de uiteindelijke opname en video?

"Odyssén is een nummer dat al heel lang bestaat. Ik schreef de muziek samen met een collega-songwriter/producer genaamd Peter Ågren die onder andere zingt in de band The Amplifetes. In het begin had het Engelse teksten, maar met hetzelfde thema, het soort haat-liefdeverhouding dat ik heb met popmuziek en de muziekindustrie."

"Het is een catchy popsong over scepticisme over popmuziek, wat ik best grappig vind, meta-pop! In eerste instantie dacht ik dat het nummer bij Peter Bjorn And John zou passen, maar toen kwam ik op het idee voor de Zweedse tekst en bewaarde het voor de soloplaat.

Toen we het opnamen, gebruikten we veel van de ideeën en zelfs enkele geluiden van de demo die ik met Peter had gemaakt, maar vervingen we synths en drummachines door piano's, gitaren en een drumstel.

Ik hou van alle kleine ritmes en riffs die tegelijkertijd doorgaan, het is best een goed gearrangeerd nummer denk ik. Zoals met de meeste dingen die ik doe met co-producer Tobias Fröberg, speelden we met tape-delays, wat je kunt horen.

Voor de video werkte ik samen met een aantal echt creatieve vrienden. We wilden een energieke video met veel beweging en kleur die op een humoristische manier het thema 'pop' in de tekst zou gebruiken. We gebruikten de green-screen techniek die gebruikelijk was toen MTV jong was om wat jaren 80-vibe te krijgen, wat past bij het nummer."

Een inspiratiebron was Paul McCartney's geweldige clip voor Coming Up waarin hij zelf de verschillende personages in zijn (big) band speelt die allemaal verschillende muzikale 'beelden' hebben.

"Ik heb dat idee gepikt voor mijn kleinere combo met een punkbassist, mod-gitarist, hippie-orgelspeler en student/jazzdrummer. Allemaal personages waar ik een verwantschap voel met mezelf. Voor de 'dansscène' aan het eind vroegen we wat vrienden en rondhangende mensen om mee te doen en deden we een eenvoudige choreografie. Het doel van de video was om een leuke video te maken die je graag nog een keer zou willen bekijken. En nogmaals, ik denk dat we daarin geslaagd zijn."

Deel II: Kwaliteitsgeluid – zolang het maar niet saai is!

Wat inspireert je bij het maken van nieuwe muziek? En welke muziek heeft je geïnspireerd?

"Zodra ik ergens een kick van krijg, wil ik iets soortgelijks doen. Maar natuurlijk klinkt het meestal zoals ik. Ik heb een bepaald melodisch DNA dat door alles wat ik doe loopt.

Maar ik experimenteer wel graag met verschillende genres en stijlen. Meestal als ik een liedje schrijf, is dat omdat ik een lyrisch idee heb dat ik in druk wil krijgen. Alleen een riff of een melodie is voor mij niet genoeg om een stuk in elkaar te zetten, ik heb de verbale inspiratie nodig om iets af te maken. Dus in die zin zijn het nieuws, films of gewoon het dagelijks leven en de mensen die ik ontmoet net zo belangrijk als welke muzikant dan ook."

Peter noemt The Beatles en hun eclecticisme als inspiratie in een vroeg stadium van zijn leven. Sindsdien is hij geïnspireerd door disco uit de jaren 70, oudere R&B en folkrock, maar ook door Braziliaanse en Afrikaanse muziek:

"De laatste tijd ben ik ook teruggekeerd naar mijn roots in gitaarrock/new wave/powerpop-indie van de jaren 70 tot begin jaren 90. Ik kom ook in periodes waarin ik dieper graaf in oude favorieten en platen die ik eerder heb gemist, zoals Kinks-albums uit de late jaren 70-80 of McCartney's solowerken die vaak worden onderschat, maar geweldig!

Ik hou ook veel van moderne soul en indie. De enige muziek waar ik nooit echt mee bezig ben geweest, is metal, progressieve rock en hardcore dansmuziek, maar het is waarschijnlijk slechts een kwestie van tijd", erkent Peter.

Wat goed geluid en goede muziek is
Als geluids- en luidsprekerfan moesten we Peter natuurlijk vragen naar zijn kijk op goed geluid en luidsprekers:

"Ik hou van hifi-muziek en supergoed 'goed' geluid. Maar ook echt waardeloze lo-fi. Het heeft meestal te maken met mijn gemoedstoestand welke ideeën in de liedjes worden gepresenteerd en in welke context.

Zolang het niet saai is, is het prima. Maar dat is natuurlijk heel subjectief. Ik hou van muziek uit alle tijdperken die allemaal op verschillende manieren verschillende kwaliteiten hebben, maar als je streeft naar het beste, meest natuurlijk klinkende hifi-materiaal, dan is dat waarschijnlijk geproduceerd tussen 1976 en 1982.

Er is ook veel goed klinkend nieuw materiaal, maar vaak is het doodgecomprimeerd tot het geluid helemaal kapot is en niet meer kan ademen."

Ik heb een vrij goed stereosysteem, maar ik weet niet meer hoe het heet. Het is tegenwoordig nogal ironisch dat veel mensen tijd en geld spenderen aan het produceren van goed klinkende muziek, terwijl mensen vervolgens luisteren met een goedkope koptelefoon op hun computer of telefoon"

Het is duidelijk dat er veel dimensies verloren gaan. Helaas denk ik dat producers soms tracks produceren met dit in hun achterhoofd en subtiele dingen uit de productie weghalen waarvan ze denken dat de luisteraars ze niet meekrijgen.

De beste manier om van muziek te genieten
Je brengt je muziek uit op zowel lp als cd, en het is ook beschikbaar op streamingdiensten zoals Spotify. Wat vind je als muzikant van de digitale evolutie?

"Ik ben erg ouderwets als het gaat om het luisteren naar muziek. Ik gebruik streaming veel, vooral als ik op reis ben. Ik vind het leuk om afspeellijsten te maken, en Spotify is goed als je aan het werken/opnemen bent als referentiebank en om nieuwe muziek te ontdekken.

Maar als ik thuis ben, luister ik bijna uitsluitend naar platen, vinyl of cd. Ik hou van het hele pakket dat je krijgt met een album, het gevoel ervan, de hoes en het idee dat de artiest heeft over de tracklist en presentatie. En het klinkt natuurlijk beter. Dus ik denk nog steeds dat het de beste manier is om van muziek te genieten. Unless it's live"

Je soloalbum uit 2008, The Last Tycoon, is in het Engels, terwijl je album uit 2010, I Spåren Av Tåren en het nieuwe album, Pyramiden, wordt gezongen in je moedertaal, Zweeds. Hoe komen deze verschuivingen tussen verschillende talen?

"De verschuiving kwam voorbij als een gelukkig toeval. Ik was aan het spelen met een Zweeds idee voor een liedje en vond inspirerend goud. Ik beschouw Zweeds nu als mijn belangrijkste muzikale taal.

Het geeft me een veel bevrijder gevoel om te zingen over wat ik wil met woorden die ik wil gebruiken, omdat ik de taal zoveel beter ken dan Engels. In die zin kan ik respectlozer zijn en ermee spelen", zegt Peter.

"Ik kan zingen over zaken als politiek, geschiedenis en de Zweedse cultuur op een manier die ik in het Engels nooit zou kunnen. Maar misschien maak ik ook nog een Engelstalig soloalbum, aangezien het grootste deel van mijn publiek zich buiten Zweden bevindt. Maar ik heb de druk gevoeld om Engelse teksten te leveren die net zo goed zijn als de Zweedse, een behoefte om origineel te zijn en ik ben kritischer op mezelf.

Dus misschien is de manier om in de toekomst eerst in het Zweeds te schrijven en dan te vertalen om eerlijkere of speelsere teksten te krijgen. Ik denk niet dat Zweeds een stijve taal is om in te zingen. Sterker nog, ik denk dadt het best sexy is. Het zit in ieder geval dichter bij het bot, dus het zou sexier moeten zijn," zegt Peter lachend.

Meer goede muziek, vergeten talenten – en nog meer onzin
Wat vind je van de muziekscene van vandaag?

"Het is heel divers en heel groot, dus het is onmogelijk om een overzicht te krijgen van alles wat er is. Maar aangezien er meer muziek wordt gemaakt dan ooit, denk ik waarschijnlijk dat er meer goede muziek wordt gemaakt, maar ook meer rotzooi.

Ik weet zeker dat veel extreem getalenteerde mensen worden verwaarloosd of vergeten, alleen maar omdat ze niet het hardst schreeuwen met de felste ellebogen duwen of de ouders met de meeste connecties of de duidelijkste hits hebben.

Dat is iets waar ik een probleem mee heb. Ik heb vaak het gevoel dat de media tegenwoordig geen tijd hebben voor subtielere uitingen, althans niet als het om popmuziek gaat."

Dus veel van de hits van vandaag zijn soms te simpel op een irritante manier, bijna alsof de liedjes de intelligentie van luisteraars onderschatten. Maar dan heb ik het alleen nog maar over de echt commerciële popmuziek.

En ik hoor nog steeds commerciële dingen die ik ook leuk vind, dus er is niets definitiefs aan de verklaring. Toch denk ik dat de beste popmuziek vaak wordt gemaakt in de grijze zone tussen arty en commercieel."

2013-14
Op dit moment zijn Peter en zijn band Peter Bjorn en John druk bezig met het opnemen van hun zevende album. Hij doet ook soloshows, en volgend jaar gaat hij waarschijnlijk weer op tournee met Peter Bjorn en John.

Hij vindt het ook leuk om als sessiespeler mee te doen aan andermans platen – en probeert zo vaak mogelijk nieuwe muziek te blijven schrijven.

Inmiddels heeft hij de metro van Stockholm gepakt en beëindigt hij het interview in een gezellig appartement met veel brandende kaarsen om hem heen, terwijl The Smiths en Aztec Camera op de stereo spelen.

Lees meer over Peter Morén op Facebook enwww.petermoren.com..

- Rune H. Jensen, rhj@dali.dk